Mevsimlerden İlkbahar Mayıs ayının sekizinci günü
Uzak, çok uzak kırlarda yalnız başına bir papatya
Duruşu sanki sarı saçlı bir gelin gibi heybetli
Birden bir kelebek kondu üzerine,
Papatya korkak.ürkek ve çekingen
Ama kalbinde tuhaf bir duygu, belkide hiç yaşamadığı
Bu duyguyu anlayamıyordu,ama çok güzeldi
Hafif hafif esen rüzgarla sallanarak kovalamaya çalışıyordu Kelebeği
Ama buna da razı olmuyurdu yüregi sarılıyordu Kelebeğine
Kelebek Polenlerini emmeye başladığında bir garip oluyordu
Kendisinden geçiyor kalbindeki tuhaf bu duygu acaba aşk mıydı
Ama çok güzeldi Titretiyordu onu, korkuyor ama istiyordu kelebeğini
Uçmasını istemiyordu, Kelebeğinin bir başka çiçeğe
Sarmıştı Kelebekde kanatlarıyla Papatyasını sımsıkı
O da yaşıyordu papatyanın yaşadığı o güzel garip duyguları
Aşık olmuştu birbirlerine,herhalde, aşk dedikleri bumuydu, 
Kalmamıştı papatyanın korklağı, ama yine de çekingen ve ürkek
Sımsıkı sarıldılar birbilerine, öpüştüler, seviştiler,seviştiler
Kelebek bırakmak istemiyordu Papatyasını kırlarda 
Koparttı Papatyasını Canından can vemek için
Kanatlarıyla sardı Papatyasını ve uçmaya başladılar
Uçarken öpüşüyorlardı, dudak dudağa sonsuza doğru
Kanat salladılar bir başka kırlara mutluluğa doğru
Ama bilmiyorlardı ki bu dünyanın üç günlük olduğunu.